پاسخ ذرت به تنش شوری با استفاده از مدل‌های جذب آب در فصول مختلف

این تحقیق به‌منظور بررسی برهمکنش تنش شوری و تقاضای تبخیر بر جذب آب توسط گیاه ذرت انجام شد. آزمایش­ها در دو فصل بهار و پاییز در گلخانه به‌صورت طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار در سال 1396 انجام شدند. جذب آب ذرت به‌صورت روزانه تحت مکش 100 سانتی­متر در سطوح شوری 0، 7/1، 36/3، 33/6 و 35/8 دسی­زیمنس بر متر اندازه­گیری شد. قابلیت هدایت الکتریکی در گلدان­ها بعد از شروع اعمال تیمار ثابت نگه داشته شد. حد آستانه شوری بر اساس شوری آب آبیاری برای فصل بهار 52/0 و برای فصل پاییز 48/1 دسی­زیمنس بدست آمد که نشان‌دهنده حساسیت بیشتر ذرت به تنش شوری تحت شرایط تقاضای تبخیر بالا نسبت به تقاضای تبخیر پایین می­باشد. تنش شوری اعمال­شده به‌طور معنی­دار جذب آب و عملکرد گیاه را در هر دو فصل بهار و پاییز تحت تأثیر قرار داد. مقادیر عملکرد و جذب آب برآورد شده با استفاده از توابع کاهش نشان داد که مدل نمایی ونگنوختن-هافمن دقت بالاتری از مدل خطی ماس-هافمن برای عملکرد داشت درحالی‌که صحت مدل خطی بیش­تر از مدل نمایی برای جذب آب به‌ویژه در فصل پاییز بود. به‌طور کلی نتیجه گرفته شد، پاسخ گیاه به تنش شوری در شرایط تقاضای تبخیر متفاوت یکسان نیست.